Pracownicze Plany Kapitałowe a pandemia. Zmiany terminów wprowadzenia PPK

W 2019 r. weszła w życie ustawa o Pracowniczych Planach Kapitałowych w skrócie – PPK, realizowana w ramach Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju. Ustawodawca wprowadził terminy kalendarzowe i parametry na poszczególnego Pracodawcę, który wdraża PKK. W związku z wybuchem pandemii COVID-19 niektóre terminy uległy przesunięciu.

Dotychczasowy harmonogram PPK

Zgodnie z decyzją Ustawodawcy PPK miało być wdrażane stopniowo – według poniższych parametrów:

• od 1 lipca 2019r. – firmy zatrudniające co najmniej 250 osób zatrudnionych według stanu na dzień 31 grudnia 2018r.,
• od 1 stycznia 2020r. – firmy zatrudniające co najmniej 50 osób zatrudnionych według stanu na dzień 30 czerwca 2019r., 
• od 1 lipca 2020r. – firmy zatrudniające co najmniej 20 osób zatrudnionych według stanu na dzień 31 grudnia 2019r.,
• od 1 stycznia 2021r. – pozostałe podmioty oraz jednostki należące do sektora finansów publicznych niezależnie od tego, ile osób zatrudniają.

Pracownicze Plany Kapitałowe a COVID

W związku ze stanem epidemiologicznym Ustawodawca zgodnie z ustawą antykryzysową określił, iż firmy zatrudniające między 50 a 249 osób będą mogły zawrzeć umowę o zarządzanie PPK pół roku później niż obecnie – termin upływa 27 października 2020 r.
Odpowiednio, przesunięciu ulega termin zawarcia umowy o prowadzenie PPK – a więc zapisania pracowników do PPK. Firmy z II fali PPK będą musiały zrobić to do 10 listopada 2020r. 

Jak działa PPK

Pracowniczy Plan Kapitałowy to dobrowolny, prywatny system długoterminowego oszczędzania, dostępny dla wszystkich osób zatrudnionych. Jest on stworzony wspólnie – przy jednoczesnym udziale pracodawców oraz państwa.

Wpłaty na konto PPK pochodzą z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika i państwa:

• pracodawca i pracownik przekazują do PPK wpłaty podstawowe (obowiązkowe); ponadto zarówno pracodawca, jak i pracownik mogą zadeklarować przekazywanie wpłat dodatkowych (dobrowolnych). Wysokość wpłat jest naliczana procentowo od wynagrodzenia pracownika;
• państwo będzie dodawać do tej puli określone kwoty – niezależne od wysokości dochodów pracownika. Oszczędzający – pracownik przez co najmniej 3 miesiące otrzyma od państwa jednorazowo 250 zł wpłaty powitalnej. Następnie zaś co roku, po spełnieniu określonych warunków, będzie zasilać konto pracownika kwotą 240 zł. 

Pracodawca i pracownik przekazują do PPK wpłaty podstawowe (obowiązkowe). Ponadto zarówno pracodawca, jak i pracownik mogą zadeklarować przekazywanie wpłat dodatkowych (dobrowolnych). Wysokość wpłat jest naliczana procentowo od wynagrodzenia pracownika.

Wysokość wpłat finansowanych przez pracodawcę:

• wpłata podstawowa (obowiązkowa): 1,5% wynagrodzenia;
• wpłata dodatkowa (dobrowolna): do 2,5% wynagrodzenia.

Wysokość wpłat finansowanych z wynagrodzenia pracownika:

• wpłata podstawowa (obowiązkowa): 2% wynagrodzenia;
• wpłata dodatkowa (dobrowolna): do 4% wynagrodzenia.

Czy PPK jest obowiązkowe

Do PPK obowiązuje tzw. automatyczny zapis osób zatrudnionych w wieku od 18 do 54 lat (od 55. roku życia pracownik samodzielnie składa wniosek o przystąpienie do programu). 
Pracodawca  dokonuje wyboru instytucji finansowej zarządzającej PPK, która otwiera dla pracowników imienne rachunki, na których będą gromadzone oszczędności – prywatne rachunki PPK. 

Każdy pracownik ma jednak możliwość rezygnacji z oszczędzania w PPK. Aby tego dokonać, powinien złożyć swojemu pracodawcy deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK.  Złożenie deklaracji rezygnacji wiąże się dla pracownika z utratą takich korzyści jak wpłaty pracodawcy czy dopłaty ze strony państwa.


Pracownik, który podejmie decyzję o oszczędzaniu w ramach PPK, po osiągnięciu 60. roku życia będzie mógł sam zdecydować, jak zamierza skorzystać ze zgromadzonych środków. Do wyboru będzie:

• możliwość dalszego odkładania środków w PPK.
• możliwość skorzystania z domyślnej formy wypłaty: pracownik będzie mógł jednorazowo wypłacić 25% środków, pozostałe środki wypłacać co miesiąc przez 10 lat. Wypłata w tej formie będzie zwolniona z podatku od zysków kapitałowych i dzięki niej pracownik zyska dostęp do zgromadzonych przez siebie środków przez dłuższy okres przebywania na emeryturze.

Pracownik nie może wskazać dowolnej kwoty do wypłaty jednorazowej, będzie to zawsze 25% środków. Jednak pozostałe oszczędności może wypłacać w dowolnej liczbie rat (również w 1 racie). Należy jednak pamiętać, że zmniejszenie liczby rat poniżej 120 będzie skutkować koniecznością zapłaty należnego podatku od zysków kapitałowych.

Pracownik będzie mógł też dokonać wypłaty transferowej, czyli przenieść zgromadzone środki na:

• polisę w zakładzie ubezpieczeń – z prawem do świadczenia okresowego lub dożywotniego;
• rachunek terminowej lokaty oszczędnościowej, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie o PPK;
• pracownik może wypłacić środki w formie świadczenia małżeńskiego – wypłaty z jednego, wspólnego rachunku małżeńskiego.

Dorota Kunert – specjalista ds. kadr i płac
Biuro rachunkowe Business Mind

źródło: https://www.mojeppk.pl/